στροίβηλος

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ἔπαρμα πληγῆς ἐν κεφαλῇ».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει σχηματιστεί από το θ. τού επιθ. στρεβλός* με δυσερμήνευτο -οι- (βλ. και λ. στροιβός)].